സന്തതം സ്തുതി തവ ചെയ്വേനേ ഞാൻ
നിൻതിരുകൃപയോ സാന്ത്വനകരമേ
ചന്തം ചിന്തും നിന്തിരുകരമെൻ
ചിന്താഭാരം നീക്കിടുന്നതിനാൽ
എരിതീ സമമായ് ദുരിതം പെരുകി
ദഹനം ചെയ്തിതു ഗുണചയമഖിലവും
അന്നാളിൽ നിന്നാശയമുരുകി
വന്നെൻ പേർക്കായ് ക്രൂശിൽ നീ കയറി
ഒരു നാൾ തവ കൃപ തെളിവായ് വന്നു
കരളു തുറന്നു കരുതി ഞാനന്നു
എത്താസ്നേഹം കരുതി നീയെന്റെ
ചിത്താമോദം വരുത്തി നീ പരനേ!
എന്തേകും ഞാൻ പകരമിതിന്നു
ചിന്തിച്ചാൽ ഞാനഗതിയെന്നറിവായ്
എൻ നാളെല്ലാം നിന്നുടെ പേർക്കായ്
മന്നിൽ നിൽപ്പാൻ കരുണ നീ ചൊരിക.
K.V.S
